Nazywam się Adam Borowski, urodziłem się w 1992 roku i z wykształcenia jestem iberystą, ale to akurat nie ma większego znaczenia. W momencie, w którym “spotykamy się” na tym blogu, to co ma znaczenie to to, że od czasów nie pamiętam już nawet jak dawnych borykam się z potrzebą pisania. Celowo używam słowa “borykać się”, bo trudno jest pisać. Trudno jest stworzyć coś naprawdę mocnego, coś, co jest bombą zrzuconą na czyjąś głowę – albo czyjąś duszę jakbyśmy chcieli być trochę bardziej poetyccy… Imponują mi ludzie, którzy potrafią to zrobić i sam również do tego aspiruję. Możemy nawet pokusić się o stwierdzenie, że ten blog to taka moja artystyczna droga, w którą chciałbym Was zabrać….

 

Ale odsuwając na bok te bohemiczne wycieczki, to po prostu lubię opowiadać historie. Podobno nawet mam do tego predyspozycje. Chciałbym więc poopowiadać Wam historie. Takie o brudzie, pięknie, nienawiści, miłości, przemocy, seksie, kobietach, mężczyznach oraz o prostytutkach, zombie, rapie, tajemnicach zza oceanu i jeszcze paru kwestiach. Wszelka krytyka i komentarze z Waszej strony-tak, bardzo proszę! Bo te historie są dla mnie, ale przede wszystkim dla Was. Znowu będzie trochę wzniośle, ale myślę, że jak pisać to po to by kogoś w jakiś sposób poruszyć. Sprawdźmy razem czy to działa.

Na koniec słów parę o organizacji bloga. Posty, które będziecie mogli tu znaleźć będą zawierały tylko i wyłącznie moją prozę. Nie będę zamieszczał na stronie żadnych przemyśleń czy opisów utworów. Chętnie za to podyskutuję o nich w komentarzach. Wpisy będą dzielić się na dwa rodzaje: utwory publikowane w całości oraz takie pojawiające się w częściach. Gorąco zachęcam Cię do dołączenia do newslettera, dzięki któremu będziesz na bieżąco z moimi publikacjami (panel znajdziesz na dole strony). Możesz także skontaktować się ze mną wysyłając wiadomość na adres mailowy bloga. Z biegiem czasu pojawiać się tu będą opowiadania również w formie audiobooków – jeżeli chciałabyś lub chciałbyś użyczyć swojego głosu przy takim projekcie, super, dajcie znać!

 

Wielkie dzięki, jeśli jesteś tu i mnie czytasz.